Η σχέση μεταξύ Ασθένειας και Υγείας
μέσα από τη ματιά της κινέζικης ιατρικής.
Οι Ταοϊστές χρησιμοποιούν τη λέξη Τάο για να αναφερθούν στο Σύμπαν όπως επίσης και στους νόμους που το διέπουν και ενεργούν για τον ομαλή του λειτουργία. Όταν ο άνθρωπος ζει σε αρμονία με το Τάο, ακολουθεί δηλαδή τους φυσικούς αυτούς νόμους που δημιουργούν και συντηρούν τη Ζωή, τότε υπάρχει υγεία και ευεξία στο σώμα και τη ψυχή του.
Ο λόγος που ο άνθρωπος ασθενεί είναι επειδή βιώνει τον εαυτό του ως ξέχωρο από τη φύση και τον πλανήτη πάνω στον οποίο βρίσκεται. Η αιτία αυτής της αποξένωσης ξεκινά όταν μέσω της σκέψης αποστασιοποιεί τον εαυτό του από το αντικείμενο που παρατηρεί. Αυτή είναι μία φυσιολογική εργασία που πραγματοποιεί ο νους για να μπορέσει να δεχτεί τις πληροφορίες που έρχονται από το περιβάλλον και να τις επεξεργαστεί ανάλογα· όμως αναπόφευκτα δημιουργεί και τη ψευδαίσθηση της δυαδικότητας με όλα τα αρνητικά παράγωγα αυτής.
Το σημαντικότερο αποτέλεσμα αυτού του τρόπου θέασης είναι ο διαχωρισμός που αισθάνεται ο άνθρωπος από τον υπόλοιπο Κόσμο με την αίσθηση της μοναξιάς, της αδιαφορίας και του ανικανοποίητου. Εντέλει, όλη η προσπάθεια που καταβάλει είναι στο να νιώσει ξανά την αίσθηση της σύνδεσης με το Σύνολο.
Αυτός ο διαχωρισμός έχει εισχωρήσει σε κάθε τομέα της σύγχρονης κοινωνίας, από την εκπαίδευση στα σχολεία μέχρι και την υγεία. Η πεποίθηση ότι το σύμπτωμα είναι “ένα ατυχές γεγονός” το οποίο “συμβαίνει” στον άνθρωπο και ότι μπορεί να καταπολεμηθεί και να νικηθεί είναι βασισμένη πάνω στην ίδια αντίληψη της πραγματικότητας, του κατακερματισμού και της διαίρεσης.
Η κινέζικη ιατρική στηρίζεται πάνω στη γνώση ότι η αιτία η οποία προκαλεί την ασθένεια είναι επίσης αυτή η οποία τη θεραπεύει. Η ασθένεια έρχεται με την απομάκρυνση του ανθρώπου από τις πηγές εκείνες οι οποίες δίδουν τη ζωή στο σώμα του και διατηρούν την καλή υγεία αυτού. Στο βελονισμό η θεραπεία εστιάζει τόσο στην εξαφάνιση των συμπτωμάτων όσο και στο να διορθώσει κάθε παρέκκλιση που παρατηρείται βοηθώντας το θεραπευόμενο να συντονιστεί καλύτερα, τόσο στο σώμα όσο και στο συναίσθημα και τη σκέψη, με αυτές τις πηγές.
Αντίστοιχα, στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία υπάρχει η ίδια πεποίθηση η οποία αποτυπώνεται άριστα στο ρητό “ο τρώσας και ιάσεται”. Η συγκεκριμένη φράση αποδίδεται σε χρησμό τον οποίο έλαβε ο Τήλεφος όταν αναζήτησε θεραπεία για τα τραύματα τα οποία του προξένησε ο Αχιλλέας κατά τον Τρωικό πόλεμο. Η ίαση θα ερχόταν μόνο από το όπλο το οποίο είχε χρησιμοποιήσει ο Αχιλλέας εναντίον του.Το αίτιο το οποίο προξενεί την πάθηση είναι αυτό το οποίο οδηγεί στη θεραπεία αυτής.
Στη θεωρία της κινέζικης ιατρικής όταν η ενέργεια (Qi – Τσι) συμπυκνώνεται τότε δημιουργείται η ύλη, όταν εξαπλώνεται έχουμε το χώρο. Όταν το Τσι συγκεντρώνεται στο σώμα ξεκινά η ζωή του ανθρώπου (από τη στιγμή της σύλληψης του εμβρύου), μόλις διαχωριστεί από αυτό επέρχεται ο θάνατος· όταν ρέει αρμονικά και ελεύθερα υπάρχει καλή υγεία και ευεξία, όταν παρεμποδίζεται η ροή του εμφανίζεται η ασθένεια.
Η ενέργεια λοιπόν αρχικά είναι ουδέτερη, είναι μία εύπλαστη πρώτη ύλη η οποία παίρνει μια συγκεκριμένη μορφή ανάλογα με την επιθυμία, συναίσθημα και σκέψη αυτού που τη χρησιμοποιεί. Η χαρά και η αγάπη βελτιώνουν τη ροή του αίματος και της ενέργειας με αποτέλεσμα την καλυτέρευση της υγείας και την αύξηση της αποφασιστικότητας και θέλησης για ζωή.
Το σώμα και συγκεκριμένα κάθε όργανο μπορεί να ιδωθεί και ως ένας δέκτης και πομπός ενεργειακών συχνοτήτων· κυρίως το Συκώτι, Καρδιά, Σπλήνα, Πνευμόνια, Νεφρά. Η ίαση έρχεται όταν ο άνθρωπος παύσει να συντονίζεται με τις ενέργειες εκείνες (αίτια) οι οποίες συντηρούν την ασθένεια (συμπτώματα) και στρέψει την προσοχή - προσήλωση του προς ενέργειες οι οποίες βελτιώνουν και εξελίσσουν τη ζωή του.
Μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι:
Στο Συκώτι, η ίδια ενέργεια η οποία ξοδεύεται ως θυμός και άγχος δύναται να χρησιμοποιηθεί ως δημιουργικότητα, προσαρμοστικότητα και αποφασιστικότητα. Έτσι μπορούμε να δούμε “κάποιον που πείσμωσε τόσο που τελικά κατάφερε να πετύχει το σκοπό του, όσο δύσκολο και αν φαινόταν αρχικά”.
Στην Καρδιά, το μίσος, η ζήλια και η απουσία χαράς αποχωρούν όταν ο άνθρωπος συντονίζεται περισσότερο με πράγματα τα οποία τον γεμίζουν με αγάπη και χαρά· έτσι φτάνει σταδιακά να “γνωρίσει τι αληθινά θέλει στη ζωή του και το ακολουθεί με όλο του το είναι”.
Στη Σπλήνα, η ανησυχία, η έγνοια και έλλειψη συγκέντρωσης και αυτοπεποίθησης αντικαθίστανται από την αφοσίωση και προσήλωση σε όποια εργασία και αν αναλαμβάνει ο άνθρωπος, όπως ακριβώς “η μητέρα αφοσιώνεται και φροντίζει το μωρό της”.
Στα Πνευμόνια, η θλίψη που αισθάνεται κάποιος και η καθήλωση σε γεγονότα του παρελθόντος αποχωρεί μόλις μάθει να “αναγνωρίζει και να εκτιμά το όμορφο και πολύτιμο που υπάρχει μέσα σε κάθε στιγμή της ζωής”.
Στα Νεφρά, ο φόβος παύει να υπάρχει όταν το άτομο τον αποδεχτεί και τον γνωρίσει πλήρως. Έτσι ο φόβος μετατρέπεται σε γνώση και σοφία και η ενέργεια πάνω στην οποία στηριζόταν υποστηρίζει τώρα τα μελλοντικά εγχειρήματα του ανθρώπου.
Όπως η λάθος χρήση της ενέργειας επέφερε συμπτώματα, έτσι η σωστή χρήση αυτής αργά ή γρήγορα θα φέρει και τη θεραπεία.